Leden

Agnes de Ruijter maakte, na onder andere series voor de VPRO (Taarten van Abel, Maartens Moestuin, Koken met van Boven) onlangs de documentaire ‘Boom in Amsterdam’. Die in verschillende filmtheater en festivals vertoond is (en wordt). Deze urgent gelaagde documentaire met de bomen in de hoofdrol, wijst op de noodzaak van blijvende aandacht voor het leefklimaat. 

Keramiek atelier Annet Pallesen,

Lerarenopleiding D'Witte Leli 1984, Gerrit Rietveld Academie 1989 Sinds 1993 werkzaam op de N&M in atelier 103

Eigen werk, opdrachten en lesgeven, waaronder draailessen aan duo's en privé.

De bronzen beelden van Bart Kelholt tonen dat monumentaliteit niet afhankelijk is van schaal.
De sculpturen zijn op zich zelfstaande massieve vormen met steeds verschillende binnenruimtes. In het ogenschijnlijk gesloten blok brons speelt zich een geheimzinnig en mysterieus leven af van intrigerende composities met fascinerende wanden en ruimtes.

De monochrome, bijna archaïsch aandoende bronsplastieken worden gekenmerkt door een keur aan uitgekiende geometrische vormen, die gestapeld of geschakeld nooit kil of meetkundig willen zijn, maar getuigen van een enorme aandacht  en liefde voor materiaal en vorm. Kelholt toont zich een meester van het kleine maar grootse gebaar.

Tekst: Etienne Boileau

Bethany de Forest schept haar eigen werelden. Met verschillende materialen creëert ze mystieke plekken. Geïnspireerd door een stad, een landschap, een bijzonder materiaal of een actualiteit komt de Forest al associërend tot een maquette. Herkenbaar en toch vervreemdend. Ze maakt fotografische en filmische beelden van deze zelfgebouwde opstellingen in haar atelier.

Het kunstenaarscollectief BetweenTwoHands bestaat uit Erin Tjin A Ton (NL, 1985) en Gosia Kaczmarek (PL, 1981) die sinds 2015 vijf visuele theatervoorstellingen hebben ontwikkeld. Met hun liefde voor materialen, technologie en ambacht streven ze ernaar om het publiek te fascineren, te bewegen en aan het denken te zetten over sociale kwesties zoals eenzaamheid, vervreemding en isolatie. De ruimtelijke, theatrale installaties van BetweenTwoHands zijn nauwgezet vervaardigd en bevinden zich op het kruispunt van theater en beeldende kunst. Vaak wordt de toeschouwer deel van het werk door er doorheen te lopen, een object te dragen of een sensor te activeren. Voor hun voorstellingen The Journal en Duodenum wonnen ze de Ruth van der Steenhoven Prijs (een prijs voor nieuwe objecttheatermakers) en voor Paperwork ontvingen ze de Canadese Arlyn Award (een internationale prijs voor buitengewoon ontwerp in objecttheater).

Een creatieve bijzondere locatie voor exposities, muziek, zang en dans.Stuur ons een mail met uw wensen, en samen maken we er een onvergetelijke experience van.

Caroline Diepstraten maakt beelden en installaties die een verbindingen visualiseren tussen natuurlijke en artificiële elementen. (Organische) restmaterialen, worden vaak gecombineerd met bouwmaterialen en/of gebruiksvoorwerpen, en overgoten met een dun laagje cement. Ze creëren een overgangssituatie, het staat soms letterlijk in de steigers. De beelden die zij maakt zijn overblijfsels van wat er was en fundamenten voor wat nog komt.

Danielle van Ark studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (2005) en de Rijksakademie in Amsterdam (2013). Ze is een beeldend kunstenaar die werk creëert uit een breed scala aan bronnen en deze opnieuw inzet in verschillende media, waaronder fotografie, film, tekening, installatie en beeldhouwkunst. Van Ark is geïnteresseerd in de ondoorzichtige systemen van waardecreatie en sociale status in een tijdperk waarin alles reproduceerbaar en vluchtig lijkt te zijn geworden. Haar werk is te zien geweest in tentoonstellingen waaronder FOAM Amsterdam, galerie tegenboschvanvreden Amsterdam, Daegu Photo Biennale in Zuid-Korea, Museum de Fundatie in Zwolle, De Nederlandsche Bank, UNSEEN Amsterdam, Museum of the City of New York, New York, en galerie Martin van Zomeren.

De thema's die Dieuwke Spaans, geboren in 1973 te Rheden, in haar werk aan de orde stelt, hebben betrekking op de grenzen van kennis en de realiteit die voorbij de werkelijkheid ligt, de subjectiviteit van onze waarneming en - uiteindelijk - ons onvermijdelijke breuk met het vertrouwde. Spaans biedt de kijker elementen aan voor een ervaring van dat abstracte rijk zonder dit verder te definiëren.

Elly Baltus, beeldhouwster en medaillekunstenaar. Afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam en behaalde een MA in Fine Art aan de Universiteit van Wales (Cardiff). Het winnen van de Grand Prix van FIDEM in Tampere 2010 voor medaillekunst bracht internationale erkenning en lof met zich mee. Medailles worden nu over de hele wereld tentoongesteld, gekocht door verzamelaars en zijn te vinden in belangrijke musea over de hele wereld.

Elsbeth Pluimers, met haar diepgaande kennis van aardwetenschappen en Aziatische tradities, presenteert prikkelende sculpturen die het concept van het Antropoceen verkennen. Haar werk, onder de titel "Golden Spike", symboliseert de delicate balans tussen natuur en mensheid, en nodigt kijkers uit om na te denken over hun onderlinge verbondenheid.

Lex en Loes Elsevier staan klaar om projecten, fotoshoots, tekstredactie, presentaties en nog veel meer te ondersteunen.

Lex is een multidisciplinaire kunstenaar; Loes is een dramaturg die teksten en context creëert voor evenementen. Samen creëren ze projecten waar Tijd en Ruimte elkaar begroeten in een hedendaags, contrasterend en verbindend landschap van woord en beeld.

Franciscus' werken presenteren een tentoonstelling die moderne kunst benadrukt, voornamelijk geïnspireerd door klassieke Europese schilderijen en beeldhouwwerken, vaak met een bijbelse achtergrond. Franciscus heeft shows gehad in Nederland, België, China, Curaçao, Frankrijk, Duitsland, Tsjechië, Jordanië, Rusland, Spanje, Zwitserland, Zuid-Afrika, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.

Ik maak houten sculpturen, foto's, korte films en digitale en analoge collages.

Hagar Schuringa (1996) studeerde Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveld Academie. Gelaagdheid, deconstructie en fragmentatie zijn kenmerkend voor haar werk, waarin ze veelal vragen opwerpt over de relatie tussen mens en landschap. Ze exposeerde onder andere bij galerie Caroline O'Breen en Unfair.  Naast haar eigen praktijk schrijft ze als freelancer over kunst voor NRC. Dit jaar neemt ze deel aan het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds.  

Ian Paul de Ruiter is beeldhouwer en hij gebruikt geofysische materialen om tot zijn beelden te komen. Denk daarbij aan licht, kleur, beweging, wind, zwaartekracht, etc. Allemaal onstoffelijke materie die middels zijn werk, onontkomelijk, vertaald worden naar stoffelijke materialen c.q. het sculptuur. Het werk dient hierbij als katalysator van deze geofysische materie.

Waar anderen stoppen, begin ik vaak met actie.

Acties ter behoud van GROEN, dat dreigt te worden ingenomen door beton & steen, en dan zijn we verbaasd wanneer er (hitte)stress ontstaat.

Schilderen is mijn uitlaatklep tegen eindeloze dooddoeners, van het kastje naar de muur reacties van veel werkers bij instanties.

Toch zijn er af en toe overwinningen, die moed geven om door te gaan. Niets doen en depressief worden, of teleurstellingen wegeten, is geen optie.

In het vierde vrouwen VN-decennium leer je; Think globally, act locally.

Kamiel is een surrealistische schilder uit Amsterdam. Net als zijn stad is zijn studio een thuis voor vele culturen en mensen van allerlei achtergronden. Hij mixt Mexicaanse iconografie met de Oude Nederlandse Meesters, verweven met Japanse houtsneden, Mistige Dromen, Konijnen in Wonderland en DMT-achtige spirituele werelden. Zijn werk is te zien bij Kokopelli, 's werelds eerste Magic Mushroom winkel & galerij (Warmoesstraat 12, Amsterdam) of op kamielproost.art op Insta.

De multimedia installatie Shattered Ghost Stories van Lydia Schouten zet bij de start van A Room of One’s Own in het Bonnefanten, Maastricht meteen de toon. Afkomstig uit de collectie van Museum Arnhem kleurt dit belangrijke werk, voor het eerst in 30 jaar, weer een museumzaal blauw.

Als pionier op het gebied van performance, video- en installatiekunst én feministisch boegbeeld heeft Schouten een lange staat van dienst in de internationale kunstwereld. Haar oeuvre omspant 45 jaar en belangrijke thema’s in haar werk zijn massamedia, identiteit, eenzaamheid, geweld.

Maartje Folkeringa (1978) verkent verschillende thema's in haar sculpturale werk, zoals non-verbale communicatie, de innerlijke wereld en interpretaties rond het onbekende. Door zich te richten op intuïtie, materiaal, tactiliteit en vakmanschap, creëert ze een uniek en dynamisch universum. Naast haar artistieke praktijk geeft Folkeringa les in beeldhouwkunst aan de HKU, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, en is ze lid van de toekenningscommissie van Nieuw en Meer.

Marcella van Zanten maakt naast schilderijen, grafiek en beelden, installaties. Veel van haar werk is gepresenteerd in parken en grote industriële ruimtes.

Van Zanten verwerkt dagelijkse ervaringen onalledaags. Het onverwachte en krachtige van een ervaring verbeelden is haar doel.

Recentelijk heeft Maurice Bogaert gewerkt aan een reeks projecten waarbij verschillende media zoals architectuur, film, tekst en beeldende kunst samenkomen om een totale ervaring te creëren voor het publiek. Soms zijn deze werken extreem grote 'doorloop' installaties en andere keren, integendeel, infinitesimale schaalmodellen en maquettes. Al deze werken zijn, elk op hun eigen manier, pogingen om noties van camerabeweging en montage te vertalen naar fysieke ruimte. Allemaal zijn ze pogingen om een meeslepende filmische ervaring te creëren zonder daadwerkelijk film te maken.

Bogaert is lid van het door kunstenaars gerunde collectief If Paradise is Half as Nice.

De paleolithische vuistbijl  - ‘biface’ is de archeologische term waarmee bedoelt wordt dat het voorwerp tweezijdig bewerkt werd - is het vroegste bewijs dat mensen een symmetrische vorm aantrekkelijk vinden. Een samenkomst van emotie en techniek.
Ik snij vuistbijlen uit hout omdat ik graag een echte van vuursteen wil vinden.
Want ze zijn zo ontzettend mooi.

Voormalig ballerina die nog steeds danst, voor het plezier.Internationale creatieve kunst- en cultuur professional, ik ontwerp immersive multisensory experiences, die zowel educatief, informatief en fun zijn. 

Ninamounah beschouwt zichzelf als een bioloog en antropoloog die mode en kunst gebruikt als haar onderzoeksmethode. Ze transformeert mode tot een krachtig instrument dat de grenzen van haar eigen disciplines overstijgt. Ninamounah wordt gedreven door interesse in de mensheid in haar natuurlijke maar ook geconstrueerde vorm en onderzoekt hoe de geklede mens tegelijkertijd wordt gevierd en onderdrukt door cultureel-historische structuren die vaak te vinden zijn in de modeontwerp. De collecties nemen natuurlijke fenomenen als conceptueel uitgangspunt om archaïsche culturele opvattingen over de samenleving te ontwrichten en mensen aan te moedigen hun dierlijke kant te omarmen.

We are all animals wearing a dress of culture.

Het logo dat we hebben gekozen voor Pipsqueak was here!!! is een gevonden object. Tijdens een reis door Maui hebben we een oud verkeersbord gefotografeerd met zowel een jongen met een hengel gevolgd door een kat, als een meisje dat haar teddybeer draagt gevolgd door een hond.

Onder de woorden staat: "Let op, kinderen aan het spelen." Het duurde even voordat we ons realiseerden hoeveel deze afbeelding voor ons betekende. De woorden "Let op, kinderen aan het spelen" leken te verwijzen naar de manier waarop wij als mensheid omgaan met Moeder Natuur. Het is een waarschuwing dat we voorzichtig moeten zijn met de geruststellende gedachte dat we spelen als kinderen, jonge mensen die opgevoed moeten worden. Vanaf het bord werd het meisje met de beer uiteindelijk ons logo en ook een afbeelding die we begonnen te gebruiken voor veel van onze werken.

Kunstenaar van vooral magisch realistisch werk, olieverf op doek. Eigenaar van gallery "On the Edge". Stadsdeelcommissielid in Nieuw-West, Amsterdam namens de Groenen Basis Piraten.

Atelier C.

Creatief productiebureau Zakelijke (bege)leiding voor stichtingen en verenigingen in de kunst- en culturele sector.

Ik heb eigenlijk niet veel te zeggen, eigenlijk zeg ik niet echt dingen, ik druk ze uit! Via houtbewerkingspoëzie. Het is poëzie zonder woorden. Weet je... ik denk dat kunst wet is. Kunstenaars maken tekens en plaatsen ze in de openbare ruimte. Je begrijpt het niet altijd, je kijkt ernaar en probeert de symbolen te begrijpen, ze herhalen zichzelf en dan krijg je misschien een idee van wat ze betekenen. We gebruiken de herhalende symbolen om taal te creëren, om cultuur te creëren.

Riette Wanders' artistieke praktijk is er een van voortdurende verkenning. Ze staat bekend om haar grootschalige houtskool- en textieltekeningen met levendige organische en abstracte beelden. Echter, haar nieuwste serie tekeningen vertegenwoordigt een breuk met haar vorige werk. Deze nieuwe werken zijn klein, in kleur, en uitgevoerd met oliepastel op papier. Wat deze nieuwe werken onderscheidt, is hun bronmateriaal. Ze zijn vertalingen van digitale tekeningen en miniatuur aluminium sculpturen, evenals afbeeldingen van kiezen met amalgaamvullingen. De inclusie van deze ogenschijnlijk uiteenlopende elementen getuigt van de bereidheid van Wanders om te experimenteren met verschillende media en onderwerpen. Ze trekt de aandacht naar een ruimte die zelfs niet toegankelijk is voor onszelf, hoewel het een van onze meest intieme holtes is. De mondholte als de ruimte voor onze malende mond is de ruimte waarin niet alleen speeksel wordt geproduceerd en uitgespuugd, maar ook spraak. Bijna tegenstrijdig zoekt en vindt Wanders intieme afbeeldingen in virtuele ruimte, openbaar en toegankelijk voor iedereen.

De praktijk van Sander van Deurzen is geworteld in de schilderkunst, waarin hij eeuwenoude thema's herschik naar een hedendaagse vorm. Tegenover het omarmen van de lange traditie van de schilderkunst staat dat hij er tegelijkertijd aan probeert te ontsnappen. 

Haar werk houdt zich bezig met taal op veel verschillende niveaus: als systeem, tekst, product van interpretatie en als uitgangspunt voor materiële zaken. Door taal en landschap met elkaar te bevinden en ze als linguïstische plaatsen van betekenis tebenaderen, doemt een handschrift op als een horizon in de verte. Met een poëtische blik bevraagt ze het alledaagse en daagt ze haar publiek uit de dagelijkse omgeving opnieuw te bekijken.

"Mittring en Vrienden": Op mijn 6e begon ik met haken... ik hou er nog steeds van om wollen mutsen te maken! Sinds mijn 9e maak ik kleding voor barbiepoppen en poppen... ik ben nooit gestopt met kleding naaien! Voor mijn studie patroontekenen en naaien werd ik geplaatst als leerling in een boetiek voor new wave, punk en tweedehands kleding. Hier leerde ik textiel restaureren en recyclen. Na mijn studie modeontwerp aan de Rietveld Academie reisde ik en besefte langzaam dat ik naast het leven in een woonwagen ook wilde ervaren hoe het is om in een Mongoolse ger (joert) te leven. Mijn naaivaardigheden breidden zich uit naar het naaien van joertkleden. Tegenwoordig verricht ik naaiwerk in vele disciplines. Mijn label "Mittring en Vrienden" bestaat dankzij al mijn vrienden die mij voorzien van wollen textiel, die mij helpen met transport naar markten, en die mij inspireren. De uitdaging is om nieuw leven te blazen in "waardeloos" textiel: UPCYCLING.

Tammo Schuringa (Amsterdam, 1962) maakt tekeningen en collages, meestal op klein formaat. Schuringa geeft les bij de vooropleiding van de Gerrit Rietveld Academie en ook bij de illustratieafdeling van ArtEZ Zwolle. In 2005 won hij de Nederlandse Designprijs voor o.a. zijn illustraties in de Volkskrant.

AUTONOMAS is een creatieve ontwerpstudio gespecialiseerd in op maat gemaakte interieurprojecten met hout en staal, variërend van meubels, lampen en trappen tot stalen wanden en off-grid oplossingen, inclusief paddestoelenkwekerijen. Ik creëer unieke objecten en innovatieve oplossingen voor diverse behoeften.

De doeken van Tjebbe Beekman zijn tegelijk abstract en expressief, waardoor ze de kijker desoriënteren in hun gevoel van ruimte. Door steeds meer gefragmenteerde en gepolariseerde beelden over elkaar te leggen, weerspiegelt het werk van Beekman zijn persoonlijke visie op de hedendaagse maatschappij en zijn manier om zich aan te passen aan de existentiële gebeurtenissen van vandaag door een dialoog aan te gaan met zijn tijdgenoten uit het verleden. Beekman's werk omarmt en brengt hulde aan een breed scala aan invloeden, van Sandro Botticelli tot Kerry James Marshall - waarbij hij compositie, kleur en perspectief in evenwicht houdt door de lens van de kunstgeschiedenis, terwijl hij de nuance van sociaal en milieubewust hedendaags werk in zijn verhaal incorporeert. Beekmans hongerige palet van invloeden en ideeën roept de eindeloze stroom van media en informatie op waar we dagelijks doorheen zeven. Met een knipoog naar historische iconografische schilderkunst daagt Beekman uit wat er van het medium wordt verwacht om te innoveren en het creëren in zijn geheel te vieren. Beekman gebruikt digitale tools om de fouten en interne verwijzingen in zijn vroege motieven vast te leggen, voordat hij ze uitbouwt met verf, zand en gips die hij met een kwast, paletmes of zijn vingers op het doek aanbrengt, om later weg te schrapen of op te bouwen tot reliëf. De gelaagde oppervlakken van Beekmans schilderijen benadrukken de betekenis van zijn werk en volgen de interesse van de kunstenaar in architectonische ruimte.

Notities uit het laboratorium varend

Naar de snoepwinkel en terug, een re-enactment

Van een valse herinnering, feiten samenspannend naar logica,

Bloemen laten groeien op de bodem van de zee of

Gewoon wat schadelijke Rejah Rejah Wrong Dong Fu brouwen.